STATUS QUO over autonomie in tijden van het algoritme met Miriam Rasch
In STATUS QUO bevraagt programmamaker Marianne Klerk dingen die we voor vanzelfsprekend nemen zoals werk en autonomie. Waarom vinden we werk zo belangrijk? Bestaat er nog zoiets als autonomie in een tijd waarin techbedrijven beweren je beter te kennen dan je eigen moeder?
Tijdens deze interviewserie gaat zij één uur lang in gesprek met een denker om de status quo te ontrafelen en om samen op zoek te gaan naar alternatieven. In deze tweede editie spreekt zij met filosoof Miriam Rasch.
Autonomie ligt op de schroothoop van ons bestaan. In tijden van het algoritme is de mens verworden tot een ‘hackbaar dier’. Het is de techniek die we nu zien als autonoom handelend. In haar boek Autonomie: een zelfhulpgids (2022) vraagt Rasch zich af of je nog autonoom kan handelen in deze tijd. En moeten we dat wel willen? Wat is er zo erg dat algoritmes beter weten dan wijzelf wat goed voor ons is?
Ze gaat op zoek naar een nieuwe positieve invulling van autonomie. Voorbij westers denken over de rede en het individu komt Rasch bij relationele autonomie. Autonomie vinden we, stelt zij, in het aangaan van betekenisvolle relaties met de buitenwereld. “Je moet je hoofd uit wil je echt autonoom zijn.”
Miriam Rasch is filosoof en essayist en verbonden aan de Willem de Kooning Academie. Haar essaybundel Zwemmen in de oceaan., Berichten uit ene postdigitale wereld (2017) werd genomineerd voor de Socratesbeker 2018. In 2021 won ze die beker met haar boek Frictie in tijden van dataïsme.
Marianne Klerk is historicus, journalist, en programmamaker. Daarbij is ze senior lecturer aan Erasmus University College en werkte ze eerder als onderzoeker aan de Universiteit van Oxford. Als fellow is ze verbonden aan Debatpodium Arminius.